خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۶۱۶: خوشا به مجلس شوریدگان درد آشام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشا به مجلس شوریدگان درد آشام بیاد لعل لبش نوش کرده جام مدام چنین شنیده ام از مفتی مسائل عشق که مرد پخته نگردد مگر ز باده خام جفا و نکبت ایام چون ز حد بگذشت بیار باده که چون باد می رود ایام خیال زلف و رخت گر معاونت نکند چگونه شام بصبح آورند و صبح بشام مرا ز لوح وجود این دو حرف موجودست دل شکسته چو جیم و قد خمیده چو لام اگر ببام برآیی که فرق داند کرد که طلعت تو کدامست و آفتاب کدام دمی ز وصل تو گفتم مگر به کام رسم دمم بکام فرو رفت و برنیامد کام براه بادیه هر کس که خون نکرد حلال حرام باد مرا و را وصال بیت حرام اگر بکنیت خواجو رسی قلم درکش که ننگ باشد ار از عاشقان برآید نام خواجوی کرمانی