خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۵۸۵: ای روان از شکر تنگ تو شکر تنگ تنگ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای روان از شکر تنگ تو شکر تنگ تنگ گل برآورده ز شرم آن رخ گلرنگ رنگ هست در زنجیر زلف دلربایت دل فراخ لیک دل همچون دل ریش من دلتنگ تنگ ناوک چشمت چو باد آرم ز خون چشم من لعل پیکانی شود فرسنگ در فرسنگ سنگ ای بت گلرخ بگردان بادهٔ گلرنگ را تا برد ز آئینهٔ جانم می چون زنگ زنگ بلبل دستان سرا را گو برآر آوای نای مطرب بلبل نوا را گو بزن در چنگ چنگ باز چون گلگون می ساقی بمیدان در فکند ای حریفان برکشید اسب طرب را تنگ تنگ نام و ننگ ار عاشقی در باز خواجو در رهش زانکه باشد عشق بازانرا ز نام و ننگ ننگ خواجوی کرمانی