خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۵۷۱: بده آن راح روان بخش که در مجلس خاص
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بده آن راح روان بخش که در مجلس خاص مایهٔ روح فزائی بود از روی خواص دوستان شمع شبستان و پریوش ساقی ماه خوش نغمه نواساز و حریفان رقاص عقل را ره نبود بر در خلوتگه عشق عام را بار نباشد به سراپرده خاص ای بسا در گرانمایه که آید به کنار تا درین بحر بود مردم چشمم غواص آخر ای فاتحهٔ صبح به اخلاص بدم که خلاص از شب هجران نبود بی اخلاص وحشی از قید تو نگریزد ارش تیغ زنی که گرفتار کمندت نکند یاد خلاص خالص آید چو زر از روی حقیقت خواجو گرتو در بوته عشقش بگدازی چو رصاص خواجوی کرمانی