خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۵۵۹: ترک خنجرکش لشکرشکن ترلک پوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک خنجرکش لشکرشکن ترلک پوش بت خورشید بناگوش و مه دردی نوش غمزه اش قرچی و یاقوت خموشش جاندار ابرویش حاجب و هندوی سیاهش چاوش عنبرش خادم آن سنبل هندوی دراز للاش بندهٔ آن حقهٔ یاقوت خموش شبه اش غالیه آسا و شبش غالیه سا عنبرش غالیه بوی و قمرش غالیه پوش مغلی قند ز چنبر صفتش قلب شکن حبشی کاکل عنبر شکنش مشک فروش گر نهاده کله از مستی و بگشوده قبا جام می بر کف و مرغول مسلسل بر دوش ریخته ز آب دو چشمم می گلگون در جام کرده از گفتهٔ من لل لالا در گوش بسته برکوه کمرکش کمر از مشکین موی بشکر خنده شکر ریخته از چشمهٔ نوش از در خیمه برون آمد و ساغر پر کرد کاین بروی من مه روی پریچهره بنوش چون بنوشیدم از آن بادهٔ نوشین قدحی لعل شکر شکنش بانگ برآورد که نوش گفتم ای خسرو خوبان ختا خواجو را ترکتاز نظرت برد بیغما دل و هوش شحنهٔ غمزهٔ زوبین شکنش گفت که هی برو ای بیهده گوی این چه خروشست خموش خواجوی کرمانی