خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۵۱۰: پندم به چه عقل میدهد پیر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پندم به چه عقل می دهد پیر بندم بچه جرم می نهد میر کز حلقهٔ زلف او دلم را کس باز نیاورد بزنجیر تدبیر چه سود از آنکه نتوان آزاد شدن ز بند تقدیر ما بی رخ او و نالهٔ زار او با می لعل و نغمهٔ زیر در دیده کشم بجای مژگان گر زآنکه ز شست او بود تیر بسیار ورق که درخیالش کردیم بخون دیده تحریر از دست برون شدم چه درمان وز پای درآمدم چه تدبیر هر خواب که دوش دیده بودم جز چشم تواش نبود تعبیر تا وقت سحرنگر که خواجو نالد همه شب چو مرغ شبگیر خواجوی کرمانی