سلمان ساوجی
جمشید و خورشید
بخش ۹۸ - رباعی: چون گل دهنی زمانه پر خنده نکرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون گل دهنی زمانه پر خنده نکرد کش باز به خون جگر آکنده نکرد چون غنچه گل دمی دلی جمع نگشت کایام هماندمش پراکنده نکرد ملک چون عکس تاج افسری یافت زجای خود به استقبال بشتافت ز جای خود نرفت و رفت از جای چو دامن بوسه اش می داد بر پای به آغوش اندر آورد افسرش مست گرفتش سیب سیمین بر کف دست لبان و مشک و شهد و می به هم دید می مشکین ز شیرین شهد نوشید به زیر بید بن می دید خورشید ز غیرت شد تنش لرزان تر از بید ملک گفت: « از کجا ای سرو نامی به اقبال و سعادت می خرامی؟ سلمان ساوجی