خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۴۹۸: مائیم و عشق و کنج خرابات و روی یار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مائیم و عشق و کنج خرابات و روی یار ساقی ز جام لعل لبت باده ئی بیار چون بر دوام دور زمان اعتماد نیست این پنج روز غایت مقصود دل شمار برخیز تا بعزم تفرج برون رویم زین تنگنای خانه بصحرای لاله زار کز بوستان دمید چو بر خد دلبران برگ بنفشه برطرف سرو جویبار بستان اگر چه جای نشاطست و خرمی خرم مشو درو که ز دوران روزگار هر سنبلی ز زلف نگاریست لاله رخ هر لاله ای ز خون جوانیست شهریار خواجو ز دور چرخ چوامروز فرصتست دریاب جام بادهٔ صافی و روی یار خواجوی کرمانی