خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۴۹۲: ای نغمهٔ خوشت دم داود را شعار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای نغمهٔ خوشت دم داود را شعار وی عندلیب را نفست کرده شرمسار انفاس روح بخش تو جانرا حیات بخش و اعجاز عیسوی ز دمت گشته آشکار دستانسرای گلشن روحانیون ز شوق بردارد از نوای خوشت نغمهٔ هزار وین چرخ چرخ زن ز سماع تو هر زمان چون صوفیان بچرخ درآید هزار بار ای بس که بلبل سحر از شوق نغمه ات بر سر زند بسان مگس دست اضطرار مرغ چمن که رود زن بزم گلشنست پر می زند ز شوق تو بر طرف جویبار با لحن دلفریب تو هنگام صبحدم بر عندلیب قهقهه زد کبک کوهسار قولت چو با عمل بفروداشت می رسد بر گو غزل ترانه ازین بیشتر میار بلبل ز بام و زیر تو با نغمه های زیر خواجو بزیر بام تو با نالهای زار خواجوی کرمانی