خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۴۸۹: بجز نسیم که یابد نصیبی از گلزار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بجز نسیم که یابد نصیبی از گلزار که یک گلست در این باغ و عندلیب هزار چو از گل آرزوی مرغ خوش نظر بادست تو هم ببوی قناعت کن از نسیم بهار و گر چه غنچه جهان را بروی گل بینی بدوز چشم جهان بین بخار و دیده مخار ز تیغ و دار چه ترسانی ای پسر ما را که تاج ما سر تیغست و تخت ما سر دار بعشوه ام چه فریبی چرا که بلبل مست کجا بباد هوا باز گردد از گلزار کدام دوست که دوری گزیند از بردوست کدام یار که گیرد قرار بیرخ یار ترا شبی نگزیرد ز چنگ و نغمه زیر مرا دمی نشکیبد ز آه و ناله زار حدیث غصهٔ فرهاد و قصه شیرین بخون لعل بباید نوشت بر کهسار روا بود که بود باغ را درین موسم کنار و پر گل و خواجو ز گل گرفته کنار خواجوی کرمانی