خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۴۴۶: سحر چو بوی گل از طرف مرغزار برآید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سحر چو بوی گل از طرف مرغزار برآید نوای زیر و بم از جان مرغ زار برآید بیار ای بت ساقی می مروق باقی که کام جان من از جام خوشگوار برآید چو در خیال من آید لب چو دانه نارت ببوستان روانم درخت نار برآید خط تو چون بخطا ملک نیمروز بگیرد خروش ولوله از خیل زنگبار برآید برآید از نفسم بوی مشک اگر بزبانم حدیث آن گره زلف مشکبار برآید چو هندوان رسن باز هردم این دل ریشم بدان کمند گرهگیر تابدار برآید بود که کام من خسته دل برآید اگر چه بروزگار مرادی ز روزگار برآید ببخت شور من بینوا ز گلبن ایام اگر گلی بدمد صد هزار خار برآید دعا و زاری خواجو و آه نیم شبانش اگر نه کارگر آید چگونه کار برآید خواجوی کرمانی