خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۴۰۷: به آب گل رخ آن گلعذار میشویند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به آب گل رخ آن گلعذار می شویند و یا به قطرهٔ شبنم بهار می شویند بکوی مغبچگان جامه های صوفی را بجامهای می خوشگوار می شویند هنوز نازده منصور تخت بر سر دار بخون دیدهٔ او پای دار می شویند خوش آن صبوح که آتش رخان ساغر گیر بباده لعل لب آبدار می شویند بحلقه ئی که ز زلفت حدیث می رانند دهان نخست به مشک تتار می شویند بپوش چهره که مشاطگان نقش نگار ز شرم روی تو دست از نگار می شویند بسا که شرح نویسان روزنامهٔ گل ورق ز شرم تو در جویبار می شویند قتیل تیغ ترا خستگان ضربت شوق بب دیده گوهر نثار می شویند بشوی گرد ز خاطر که دیدگان هر دم ز لوح چهرهٔ خواجو غبار می شویند خواجوی کرمانی