خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۳۸۲: ترکم از غمزه چو ناوک بکمان در فکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترکم از غمزه چو ناوک بکمان در فکند ای بسا فتنه که هر دم بجهان در فکند کمر ار نکته ئی از وصف میانش گویم خویشتن را بفضولی بمیان در فکند گر در آن صورت زیبا نگرد صورتگر قلم از حیرت رویش ز بنان در فکند تا چرا نرگس مست تو بقصد دل من هردم از غمزه خدنگی بکمان در فکند بشکرخنده در آور نه یقین می دانم که دهان تو یقین را بگمان در فکند باغبانرا چه تفاوت کند ار وقت سحر بچمن بلبل شوریده فغان در فکند قلم ار شرح دهد قصه اندوه فراق ظاهر آنست که آتش بزبان درفکند نرگس مست تو از کنج صوامع هر دم زاهدی را بخرابات مغان در فکند خواجو از شوق لب لعل تو هنگام صبوح بقدح اشک چو یاقوت روان در فکند خواجوی کرمانی