خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۳۷۱: مرغان این چمن همه بی بال و بی پرند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرغان این چمن همه بی بال و بی پرند مردان این قدم همه بی پا و بی سرند از جسم و جان بری و ز کونین فارغند با خاک ره برابر و از عرش برترند روح مجسمند نه جسم مروحند نور مصورند نه شمع منورند بر عرصهٔ حدوث قدم در قدم زنند در مجلس وجود شراب از عدم خورند شرب از حیاض قدسی کروبیان کنند نزل از ریاض علوی روحانیان برند کی آشیان نهند درین خاکدان از آنک شهباز عرشیند که در لامکان پرند عبهر مثال معتل و اجوف نهندشان اما بدان صحیح که سالم چو عرعرند سلطان تختگاه و اقالیم وحدتند لیکن بری ز ملکت و فارغ ز لشکرند خواجو گدای درگه ارباب فقر باش کانها که مفلسند بمعنی توانگرند خواجوی کرمانی