خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۲۹۹: چون طوطی خط تو پر بر شکر اندازد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون طوطی خط تو پر بر شکر اندازد مرغ دل من آتش در بال و پر اندازد صوفی ز می لعلت گر نوش کند جامی تسبیح برافشاند سجاده براندازد چون تیر زند چشمت سیاره هدف گردد چون تیغ کشد مهرت گردون سپر اندازد چون غمزهٔ خونخوارت برقلب کمین سازد بس کشته که هر لحظه بر یکدگر اندازد آنکس که دلی دارد جان در رهت افشاند وانرا که سری باشد در پات سر اندازد در مهر تو چون لاله رخساره بخون شویم از بسکه دلم هر دم خون در جگر اندازد عقل از سر نادانی با عشق نیامیزد با شیر ژیان آهو کی پنجه در اندازد آن لحظه که باز آید پیش نظرش میرم کاخر چو مرا بیند برمن نظر اندازد فرهاد صفت خواجو دور از لب شیرینت فریاد و فغان هر دم در کوه و در اندازد خواجوی کرمانی