خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۲۹۷: طوطی چو سخن گوئی پیش شکرت میرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
طوطی چو سخن گوئی پیش شکرت میرد طوبی چو روان گردی بر رهگذرت میرد جوزا چو قدح نوشی پیش تو کمر بندد و آندم که قبا پوشی پیش کمرت میرد مشک ختنی هر دم در زلف تو آویزد شمع فلکی هر شب پیش قمرت میرد کو زنده دلی تا جان در پای تو افشاند کانرا که بود جانی برخاک درت میرد ثابت قدم آن باشد کاندر قدمت افتد صاحب نظر آن باشد کاندر نظرت میرد هر زندهٔ صاحب دل کز جان خبری دارد چون از تو خبر یابد پیش خبرت میرد ای خسرو بت رویان بگشا لب شیرین تا فرهاد صفت خواجو پیش شکرت میرد خواجوی کرمانی