خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۲۷۷: ترک من ترک من گرفت و خطا کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک من ترک من گرفت و خطا کرد جامهٔ صبر من برفت و قبا کرد همچو زلف سیاه سرکش هندو بر سر آتشم فکند و رها کرد صبح رویش بدید و سورهٔ والشمس از سرصدق در دمید و دعا کرد خط زنگارگون آن بت چین را هر که مشک تتار خواند خطا کرد بدرستی که در حدیث نیاید آنچه غم با دل شکسته ما کرد آنکه بیرون ازو طبیب نداریم دردمان کی شنیدئی که دوا کرد اشک می خواست تا برون جهد از چشم خون دل کام او برفت و روا کرد چون بروز وصال شکر نکردم اخترم در شب فراق سزا کرد نیست برجای خویش مرغ سلیمان باز گوئی مگر هوای سبا کرد بر حدیث صبا چگونه نهم دل زانکه با دست هر سخن که صبا کرد سرو سیمین من ز صحبت خواجو گر نه آزاد شد کناره چرا کرد خواجوی کرمانی