خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۲۷۴: سپیدهدم که صبا دامن سمن بدرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سپیده دم که صبا دامن سمن بدرد ز مهر روی تو گل جیب پیرهن بدرد اگر ز پستهٔ تنگ تو دم زند غنچه نسیم باد صبا در دمش دهن بدرد چو در محاوره آید لب گهربارت عقیق پیرهن لعل بر بدن بدرد ز وصف کوی تو گر شمه ئی نسیم بهار بباغ عرضه دهد زهرهٔ چمن بدرد اگر ز مهر تو یک ذره بر سپهر افتد عروس قصر فلک ستر خویشتن بدرد مگر ز پرده نیاید نگار من بیرون وگرنه پردهٔ ناموس مرد و زن بدرد اگر ز غیرت بلبل صبا خبر یابد شگفت باشد اگر شقهٔ سمن بدرد گهی که پرده برافتد ز طلعت شیرین زمانه پردهٔ فرهاد کوهکن بدرد بروز حشر چو بوی تو بشنود خواجو ز خاک مست برون افتد و کفن بدرد خواجوی کرمانی