خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۲۵۰: از باد صبا در سر زلفش چو خم افتد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از باد صبا در سر زلفش چو خم افتد صد عاشق دلسوخته در بحر غم افتد مشتاق حرم گر بزند آه جگر سوز آتش بمغیلان و دخان در حرم افتد در هر طرفت هست بسی خسته و مجروح لیکن چو منت عاشق دلخسته کم افتد چون قصهٔ اندوه فراق تو نویسم گر دم بزنم آتش دل در قلم افتد پیش لب ضحاک تو بس فتنه وآشوب کز مار سر زلف تو در ملک جم افتد هنگام سحر گر بخرامی سوی بستان چون زلف کژت سرو سهی در قدم افتد خم در قد چون چنبر خواجو فتد آن دم کز باد صبا در سر زلف تو خم افتد خواجوی کرمانی