خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۲۴۴: چون سنبل تو سلسله بر ارغوان نهاد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون سنبل تو سلسله بر ارغوان نهاد آشوب در نهاد من ناتوان نهاد چشمت بقصد کشتن من می کند کمین ورنی خدنگ غمزه چرا در کمان نهاد هیچش بدست نیست که تا در میان نهد سری که داشت با تو کمر در میان نهاد بر سرو کس نگفت که طوطی شکر شکست بر ماه کس ندید که زاغ آشیان نهاد در تابم از دو سنبل هندوت کز چه روی سر برکنار نسترن و ارغوان نهاد ای جان من جهان لطافت توئی ولیک دل بر وفای عهد جهان چون توان نهاد زانرو که در جهان بجمالت نظیر نیست هر کس که دید روی تو سر در جهان نهاد الفاظ من به لفظ تو شیرین ز شکرست گوئی لب تو هم شکر اندر دهان نهاد خواجو چو نام لعل لبت راند بر زبان نامش زمانه طوطی شکر زبان نهاد خواجوی کرمانی