خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۲۲۲: سنبلش برگ ارغوان بگرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سنبلش برگ ارغوان بگرفت سبزه اش طرف گلستان بگرفت برشکر طوطیش نشیمن کرد بر قمر زاغش آشیان بگرفت دور از آن روی بوستان افروز لاله را دل ز بوستان بگرفت چون شبش گرد ماه خرمن کرد آه من راه کهکشان بگرفت هندوی قیرگون او بکمند قیروان تا بقیروان بگرفت چون زتنگ شکر شکر می ریخت سخنش تنگ در دهان بگرفت دل بیمار من بخونخواری خوی آن چشم ناتوان بگرفت آتش طبع و آب دیدهٔ من همچو باد صبا جهان بگرفت خواجو از جان خسته دل برداشت زانکه بی او دلش ز جان بگرفت خواجوی کرمانی