خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۲۱۵: ای قمر تابی از بناگوشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای قمر تابی از بناگوشت شکر آبی ز چشمهٔ نوشت جاودان مست چشم می گونت واهوان صید خواب خرگوشت خسرو آسمان حلقه نمای حلقه در گوش حلقه در گوشت آن خط سبز هیچ دانی چیست که دمید از عقیق در پوشت از زمرد ز دست خازن حسن قفل بر درج لعل خاموشت ایکه هرگز نمی کنی یادم نکنم یک نفس فراموشت کاش کامشب بدیدمی در خواب مست از آنسان که دیده ام دوشت گر چه ما بیتو زهر می نوشیم باد هرمی که می خوری نوشت تو از آن برتری بزیبائی که رسد دست ما در آغوشت چهرهٔ خویش را در آینه بین تا ببینیم مست و مدهوشت باده امشب چنان مخور خواجو که چو دیشب برند بر دوشت خواجوی کرمانی