خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۱۷۴: آن ترک پریچهره مگر لعبت چینست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن ترک پریچهره مگر لعبت چینست یا ماه شب چارده بر روی زمینست در ابر سیه شعشهٔ بدر منیرست یا در شکن کاکل او نور جبینست آن ماه تمامست که برگوشه بامست یا شاه سپهرست که بر چرخ برینست گویند که زیباست بغایت مه نخشب لیکن نتوان گفت که زیباتر از اینست آن لعل گهر پوش مگر چشمهٔ نوشست یا درج عقیقست که بر در ثمینست هر چند نمک چون شکرت شور جهانیست لیکن لب لعلت نمکی بس شکرینست این نکهت مشکین نفس باد بهارست یا چین سر زلف تو یا نافهٔ چینست بالای بلندت که ازو کارتو بالاست بالاش نگویم که بلای دل و دینست خواجو اگرش تیغ زنی روی نپیچد زیرا که تو سلطانی و او ملک یمینست خواجوی کرمانی