خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۱۵۰: ترا با ما اگر صلحست جنگست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترا با ما اگر صلحست جنگست نمی دانم دگر بار این چه ینگست به نقلی زان دهان کامم برآور نه آخر پسته در بازار تنگست چرا این قامت همچون کمانم ز چشم افکنده ئی گوئی خدنگست ز اشکم سنگ می گردد ولیکن نمی گردد دلت یا رب چه سنگست بده ساقی که آن آئینه جان کند روشن شراب همچو زنگست بدار ای مدعی از دامنم چنگ ترا باری عنان دل بچنگست زبان درکش که ما را رهزن دل نوای مطرب و آواز چنگست از آن از اشک خالی نیست چشمم که پندارم شراب لاله رنگست اگر در دفتری وقتی بیابی قلم در نام خواجو کش که ننگست خواجوی کرمانی