خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۱۴۴: رخ دلفروز تو ماهی خوشست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رخ دل فروز تو ماهی خوشست خط عنبرینت سیاهی خوشست شب گیسویت هست سالی دراز ولی روز روی تو ماهی خوشست از آن چین زلف تو شد جای دل که هندوستان جایگاهی خوشست اگر نیست ضعفی در آن چشم مست چرا گاه بیمار و گاهی خوشست از آن مه بروی تو آرد پناه که روی تو پشت و پناهی خوشست صبوحی گناهست در پای سرو ولی راستی را گناهی خوشست اگر چه ره عقل و دین می زنی بزن مطرب این ره که راهی خوشست گرت اسب بر سر دواند رواست بنه پیش او رخ که شاهی خوشست بچشم کرم سوی خواجو نگر که در چشم مستت نگاهی خوشست خواجوی کرمانی