خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۱۳۰: بیمار چشم مست تو رنجور خوشترست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیمار چشم مست تو رنجور خوشترست لفظ خوشت ز لؤلؤ منثور خوشترست عکس رخ تو در شکن طرهٔ سیاه از نور شمع در شب دیجور خوشترست صحبت خوشست لیکن اگر نیک بنگری جادوی ناتوان تو رنجور خوشترست بشکن خمار من بلب لعل جان فزای کان چشم مست تست که مخمور خوشترست مشنو که روضه بی می و معشوق خوش بود زیرا که نالهٔ دهل از دور خوشترست عشرت خوشست خاصه در ایام نوبهار لیکن بدور دختر انگور خوشترست در پای گل ترنم بلبل خوشست لیک آواز چنگ و نغمهٔ طنبور خوسترست منظور اگر نظر بودش با تو خوش بود اما نظر بطلعت منظور خوشترست گفتم کمند زلف تو معذورم ار کشم در تاب رفت و گفت که معذور خوشترست خواجو کنونکه موکب سلطان گل رسید بستان خوشست و مجلس دستور خوشترست خواجوی کرمانی