خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۸۷: گر از جور جانان ننالی رواست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر از جور جانان ننالی رواست که دردی که از دوست باشد دواست چه بویست کارام دل می برد مگر بوی زلف دلارام ماست عجب دارم از جعد مشکین او که با اوست دایم پریشان چراست نه تنها بدامش نهم پای بند بهر تار مویش دلی مبتلاست تو گوئی که صد فتنه بیدار شد چو جادویش از خواب مستی بخاست بتابیش ازین قصد آزار من مکن زانک هر نیک و بد را جزاست گدائی چو خواجو چه قدرش بود که درخیل خوبان سلیمان گداست خواجوی کرمانی