خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۷۷: با منت کینه و با جمله صفاست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با منت کینه و با جمله صفاست اینهم از طالع شوریدهٔ ماست راستی را صنما بی قد تو کار ما هیچ نمی آید راست هر گیاهی که بروید پس ازین از سر تربت ما مهر گیاست می کشم درد بامید دوا گر چه درد از قبلت عین دواست این چه بویست که ناگه بدمید وین چه فتنه ست که دیگر برخاست باز از نالهٔ مرغان سحر صبحدم صحن چمن پر غوغاست گر چه در پرورش نطفهٔ خاک بوی زلفت مدد باد صباست خیز کز نکهت انفاس نسیم هر سحر پیرهن غنچه قباست گر نه خواجوست که دور از رخ تست زلف هندوی تو آشفته چراست خواجوی کرمانی