خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۶۱: ای درد تو درمان دل و رنج تو راحت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای درد تو درمان دل و رنج تو راحت اشکم نمک آب و جگر خسته جراحت موج ار چه زند لاف تبحر نزند دم با مردمک چشم من از علم سباحت یکدم نشود نقش تو از دیده ما دور زانرو که توئی گوهر دریای ملاحت دستی ز سر لطف بنه بردل ریشم زیرا که بود در کف کافی تو راحت مستسقی درویش که نم در جگرش نیست او را که دهد قطره ئی از بحر سماحت در مذهب صاحب نظران باده مباحست زینسان که دهد چشم تو فتوای اباحت از شرم شود غرق عرق صبح جهانتاب پیش رخ زیبای تو از روی صباحت در دیدهٔ خورشید چو یک ذره حیا نیست آید بسر بام تو از راه وقاحت از پسته تنگت ندهد یکسر مو شرح خواجو که کند موی شکافی بفصاحت خواجوی کرمانی