خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۴۷: ای کرده مه را از تیره شب نقاب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای کرده ماه را از تیره شب نقاب در شب فکنده چین بر مه فکنده تاب مشک است یا خط است یا شام شب نمای ماه است یا رخ است یا صبح شب نقاب با سرو قامتت شمشاد گو مروی با ماه طلعت خورشید گو متاب ای برده آب من زان لعل آبدار وی بسته خواب من زان چشم نیم خواب چون آتش رخت برد آبروی من زان آب آتشی بر آتشم زن آب زلف تو بر رخت شام است برسحر عشق تو در دلم گنج است در خراب ای سرو سیمتن صبح است در فکن در جام آبگون آن آتش مذاب خادم! بسوز عود، مطرب! بساز چنگ، بلبل! بزن نوا، ساقی! بده شراب صوفی چو صافئی درد مغان بنوش خواجو چو عارفی روی از بتان متاب خواجوی کرمانی