خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۴۴: ای لب میگون تو هم شکر و هم شراب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای لب میگون تو هم شکر و هم شراب وی دل پر خون من هم نمک و هم کباب خط و لب دلکشت طوطی و شکر ستان زلف و رخ مهوشت تیره شب و ماهتاب موی تو و شخص من پر کره و پر شکن چشم تو و بخت من مست می و مست خواب گر تو بتیغم زنی کز نظرم دور شو سایه نگردد جدا ذره ئی از آفتاب لعل تو در چشم من باده بود در قدح مهر تو در جان من گنج بود در خراب صعب تر از درد من در غم هجران او دوزخیانرا بحشر هیچ نباشد عذاب ای تن اگر بیدلی سر ز کمندش مپیچ وی دل اگر عاشقی روی ز مهرش متاب لعبت چشمم دمی دور نگردد ز اشک زانکه نگیرد کنار مردم دریا ز آب روی ز خواجو مپوش ورنه برآرد خروش بردر دستور شرق آصف گردون جناب خواجوی کرمانی