خاقانی شروانی
قصاید
شماره ۱۷۷ - در مدح شروان شاه منوچهر: عالم جان خاص توست نوبه فرو کوب هین
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عالم جان خاص توست نوبه فرو کوب هین گوهر دل خاک توست رد مکن ای نازنین منتظران تواند مانده ترنجی به کف رخش برون تاز هان، پرده برانداز، هین کیست ز مردان که نیست تیغ تو را هم نیام؟ کیست ز مرغان که نیست دام تو را هم قرین؟ تاجوران را ز لعل طرف نهی بر کمر شیر دلان را ز جزع، داغ نهی بر سرین جلوه گر توست چرخ و اینک در کوی تو می دود از شرق و غرب آینه در آستین گوی گریبان تو چون بنماید فروغ زرین پروز شود دامن روح الامین ز آتش دلها صبا سوخته شد سر به سر تا به سر زلف تو کرد گذر چین به چین از طپش عشق تو در روش مدح شاه خاطر خاقانی است سحر حلال آفرین خسرو اقلیم گیر سرور دیهیم بخش مهدی آخر زمان، داور روی زمین خاقانی شروانی