خاقانی شروانی
قصاید
شماره ۱۶۶ - مطلع دوم: اکنون که گشاد گل گریبان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اکنون که گشاد گل گریبان دست من و دامن گلستان بی بادهٔ زر فشان نباشم چون باد شده است عنبرافشان خاصه که به هر طرف نشسته است صد باربد از هزار دستان از شاخ شکوفه ریز گوئی کرده است فلک ستاره باران آن رنگ سیاه لاله ماناک اندر دل مشتری است کیوان در پیکر باغ شکل نرگس چشمی است که ریخته است مژگان بر قامت گل قبای اطلس زربفت نهاده گرد دامان با هم گل و سبزه و بنفشه چون قوس قزح به رنگ الوان وقت طرب است و روز عشرت ایام گل است و فصل نیسان زین پس من و آستین پر زر خاقانی و آستان جانان در باغ ثنای صاحب الجیش چون فاخته ساخته است الحان فهرست دول موفق الدین کز خط سعادت اوست عنوان عبد الغفار کز کمالش در کتم عدم گریخت نقصان بر نطع جلال نه فلک را شش ضربه دهد ز قدر و امکان ارجو که مرا به دولت او دشوار زمانه گردد آسان خاقانی شروانی