خاقانی شروانی
قصاید
شماره ۱۶۳ - مطلع دوم: از همه عالم شدهام بر کران
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از همه عالم شده ام بر کران بسته به سودای تو جان بر میان جان نه و چون سایه به تو زنده ام با تو و صد ساله ره اندر میان از تب هجران تو ناخن کبود پیش تو انگشت زنان کالامان آن نه ز گریه است که چشمم به قصد هست گهر ریز به سوی دهان لیک زبانم چو حدیثت کند دیده نثار آرد بهر زبان وصل تو بی هجر توان دید؟ نی گوشت جدا کی شود از استخوان چون کنم افغان که ز تف جگر سوخته شد در دهن من فغان در بصرم سفته شده است آفتاب ز آنکه مرا دیده شد الماس دان دود دلم گر به فلک برشود هفت فلک هشت شود در زمان بیعگه غم دل خاقانی است زان کشد اندوه در او کاروان وین رمقی کز رقمش مانده است از ظل خورشید سپهر آستان مشتری عصمت و خورشید دین صدر ازل قدر ابد قهرمان نایب سلطان هدی، احمشاد کوست در اقلیم کرم کامران خاقانی شروانی