خاقانی شروانی
قصاید
شماره ۱۳۳ - مطلع دوم: با آنکه به موی مانم از غم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با آنکه به موی مانم از غم موئی ز جفا نمی کنی کم دندان نکنی سپید تا لب از تب نکنم کبود هر دم گر گونهٔ غمگنان ندارم زان نیست که هستم از تو خرم دانی ز چه سرخ رویم؟ ایراک بسیار دمیدم آتش غم از جور تو آفتاب عمرم بالای سر آمده است ارحم خاقانی را به نیش مژگان بس کز رگ جان گشاده ای دم در خاطر او ز آتش و آب عشق تو سپه کشد دمادم زان آتش و آب رست سروی کز فیض بهاء دین کشد نم مصباح امم امام اکمل مفتاح همم همام اکرم خاقانی شروانی