حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۹۴: نشسته ام مترصّد به کنج تنهایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشسته ام مترصّد به کنج تنهایی بدان امید که تشریف وصل فرمایی در آرزوی دمی ام که هم دمی یابم مگر خلاص شوم از عذاب تنهایی زهی سعادت و دولت اگر شبی، روزی ز در درآیی و از رخ نقاب بگشایی ز عفو تو نه غریب است جرم بخشیدن ز لطف تو نه بدیع است بنده بخشایی نه خانه خانه ی خیلِ خیالِ طلعتِ توست به فضل خود چه شود خانه گر بیارایی اگر چنان که زمن بنده زلّتی رفته ست به لطف باز نوازی به صلح بازآیی نزاریا نه بر ازای حدِّ توست بگوی تو کیستی که به هم خانگیِ او شایی حکیم نزاری قهستانی