حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۷۰: نوشته یافتم رمزی به خطِّ خوب بر جایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نوشته یافتم رمزی به خطِّ خوب بر جایی که صاحب دیده را خاطر فرو ناید به هر جایی بجز وجه الله ش نبود نظرگاهی و خود نبود نه مقصود دگر وقتی نه محبوب دگر جایی مترس از کثرتِ باطل به عونِ واحدِ مطلق که باطل را وجودی نیست در کویی و در جایی فتاد از تابِ این نکته دلم چون پنبه بر آتش ندانستم که هم روزی کند این رشته سر جایی نزول عشق و کنجِ جان من هیهات ازین خجلت که سلطان چون فرود آید چنین در مختصر جایی ز چشم مستِ او هستم چنان بی خویشتن زآن شب که از اعضایِ شخص من نیاید با خبر جایی چو گل بر خار می خفتم چو بلبل زار می نالم ازآن شب باز کاوازش شنودم بر گذر جایی عجب دارم که مجموعی پریشان تر ز من باشد تنم جایی زبان جایی دلم جایی نظر جایی وگر مردم بهشت از آفرینش دوست می دارند نزاری ز آستانِ او ندارد دوست تر جایی ملک را آرزو باشد که بپذیرد به مملوکش پناهِ جان جُزین حضرت نیابی ای پسر جایی حکیم نزاری قهستانی