حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۴۶: مرا تا دلی هست جانم تویی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا تا دلی هست جانم تویی نه خود این جهان کآن جهانم تویی چه گویم ز دین و دل ای جانِ من چو جانم تویی این و آنم تویی نمی خواهم از تو بریدن به جسم ازیرا که پیوندِ جانم تویی گر از من بپرسند جانِ تو کیست روانی بگویم روانم تویی منم آن که بسیار گویم ولیک چو اسرار گویم زبانم تویی ز من هر چه صادر شود آن منم ترا بی تو من چون ندانم تویی به هر جا روی در رکابت منم به هر جا روم هم عنانم تویی اگرچه ز عشقت بمردم ولیک حیاتِ دلِ ناتوانم تویی مرا نیست با بود و نابود کار یقینم توی و گمانم تویی نزاری چه پیدا کند بر تو چون همه آشکار و نهانم تویی حکیم نزاری قهستانی