حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۳۶: زان خوشه نغوله که آونگ می کنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زان خوشه نغوله که آونگ می کنی بل زان دو فتنه این همه نیرنگ می کنی هر روز بامداد به عمدا بر آفتاب نقشی دگر به شعبده ی رنگ می کنی تا نیلِ حُسن بر ورقِ ماه میکشی هم چون نهنگ سویِ دل آهنگ می کنی پیشانیِ فراخ گره می زنی به حسن بر چشم ما فراخ جهان تنگ می کنی خوبان خضاب دست به حنّا کنند و تو سر پنجه بلور به خون رنگ می کنی در آتشم چو بوته عمدا همی بری بازم چو زر به تجربه بر سنگ می کنی یک بار با نزاری بی چاره صلح کن با زینهار خواه چرا جنگ می کنی حکیم نزاری قهستانی