حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹۸: دگر باره کردم اعادت به می
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دگر باره کردم اعادت به می اِلی اصلِه یَرجع کلُّ شَی به تحصیلِ لیلیِ من بی قرار چو مجنون در افتاده از حی به حی بر امّید کرّوبیِ هم نفس بساطِ زمین کرده ام جمله طی کنون یافتم آن چه مطلوب بود شدم فارغ از وعده ی کو و کی به رسمِ رنودم به کف بر کؤوس چه کارم به آیینِ کاووس و کی زمانه ندانم که دردِ مرا دوا تا به کی کرد خواهد به کی به راحی مداوا کنم روح را که عکسش بریزد ز خورشید خوی همه ساله بر خم بگردم چنان که پیرامنِ قُطب گردد جدَی من و سر نهادن بر آن آستان که خم خانه مشتق شد از نامِ وی نزاری ز اندوهِ مَی شد نزار بهل تا بنالد به زاری چو نی خداوندِ فطرت ز مبدایِ کون سخن را بدو داد و او را به مَی حکیم نزاری قهستانی