حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۸۱: دو چشم مست و دو ابروی طاق واویلی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دو چشم مست و دو ابروی طاق واویلی کسی ندید چنین صورتی همه معنی قیامت است به حسن و جمال و خلق شریف مرا گریز از آن جادوان بود اولی به چشمهای سیاهش نگر تعجب کن که حور عین ز بهشت آمده ست در دنیی چه واجب است به من بر از این سپس که به حق همه شمایل و اوصاف او کنم انشی اگر ز سایه ی زلفش خبر شود رضوان دگر قرار نگیرد به سایه ی طوبی به صورت تو بتا در بهشت نبود حور چه جای لعبت چین است و صنعت مانی امیدوار چنانم که بر مراد دهد عنان وصل به دستم عنایت مولی نزاریا نظری عاقلانه کن در کار به عشق بازی و آشفتگی مکن دعوی نگفتمت که به پیرانه سر مرو پی دل سزای خویش ببینی هلا برو آری حکیم نزاری قهستانی