حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵۸: گر یاد روزگار فراغت کند کسی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر یاد روزگار فراغت کند کسی چون محنت از پس است تفاوت کند بسی با نقد وقت ساخته اند اهل معرفت این جا مجال نیست که طعنی کند کسی آن جا که ابر دانه کند بر صدف نثار غشّی بود که لاف کرامت زند خسی درّ سخن نه لایق گوش همه کس است چه ناطقی که بیهده گوید چه اخرسی مصنوع خلق و صنعت خالق قیاس کن دیری بود مقابل بیت المقدسی عشق وهوس وجود و عدم این چه علت است پیدا بود نهایت حد مهوسی با خاک زود پست شود گرچه اوستاد بر آسمان کشد سر طاق مقرنسی با ناسزا مباش که هم جنس گفته اند پرهیز کن ز صحبت هر نا مجنّسی در بند آن مباش نزاری که هر گروه بیرون کند سری به تعصب ز هر پسی حکیم نزاری قهستانی