حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۳۹: بر آن سرم که دگرباره در دهم صوری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر آن سرم که دگرباره در دهم صوری صلا بگویم و عشّاق را دهم سوری ولیک من به سرِ خود نمی توانم بود که هست قاعده بر آمری و مأموری مطیع امرمان و تعلیم را شده تسلیم بلی نباشم نه معجبی نه مغروری طبیبِ درد کسی دیگرست وگرنه به حق من آن نی ام که ندانم علاجِ رنجوری درون خانهی ظلمت بمانده ای زیرا کسی برون نرود بی دلالتِ طوری فسرده گو به تعصّب گمان مبر بر ما که هست مستیِ ما از لعابِ انگوری دگر به نسیهی آینده یی فریفته ام در انتظارِ بهشتی و وعدهی حوری کسی که مست ز خم خانهی الست آمد از آن سپس نبود حاجتش به مستوری بهشت و حور به معنی معین آمده است چه غم اگر نشناسد ز غایت دوری من آن کسم که شدم در حضور مستغرق مدان مرا چو نزاری نزارِ مهجوری حکیم نزاری قهستانی