حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۳۳: ترک من و آشوبِ دل خاتونِ ماه خاوری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک من و آشوبِ دل خاتونِ ماه خاوری بُغناق برگیر و بنه بر سر کلاه کافری بر دوش زلفت چون زره بگشاده از ابرو گره برده ز هفت اختر فره بسته قبایِ ششتری بار و برت سیب و عنب نوشینْ دهان تریاکْ لب وز غمزه و لب ای عجب هم جان و هم دل می بری با چشمِ تنگت چون دهن گفتم بترس ای پر فتن کز چشمِ خون افشانِ من هم عاقبت زخمی خوری گفتا که هان ای دل شده بی حاصلی حاصل شده خاک از دو چشمت گل شده کاری نداری ننگری تلخ از لبِ شیرین سخن ناواجب است ای سروبن تمکینِ درویشان بکن منگر به ایشان سرسری دشمن صفت با دوستان بد می کنی نیکوست آن سروی بتا یا بوستان ترکی نگارا یا پری هم زاهدو هم زاهدی زان شد نزاری منزوی آیا چه شیرین شاهدی یا رب چه چابک منظری حکیم نزاری قهستانی