حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲۷: اگر به مصلحت از پیش دوست برگذری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر به مصلحت از پیش دوست برگذری چرا به گوشه ی چشم از قفا نمی نگری بدین شمایل و شکل از نقاب ممکن نیست که آدمی به درآید چه آدمی که پری وجودِ پاک تو با آب و گِل نیامیزد بدان سبب که تو نورانیی و ما بشری فرازِ سرو که دیده ست سیب و شفتالو نگاه کن که چه پاکیزه ای و باروری به طعنه گفتی تشنییع می زنی بر من بلی پس از که تظلّم کنم چو دل تو بری به خاکِ پایِ عزیزت که سر بهایِ من است که از دو دیده به نزدیکِ من عزیزتری اگر مشاهده کم اتّفاق می افتد ز راهِ بینشِ خاطر همیشه در نظری چرا رضا ندهد عاشقِ ریاضت کش که گر ز دوست جدا شد به درد بیش تری نزاریا به وفا حالیا جگر می خور که هم ز اهلِ دلی آن بود که بر نخوری حکیم نزاری قهستانی