حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۰۶: دل ببرد از من بتی زیبا نگاری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل ببرد از من بتی زیبا نگاری ماه رویی سرو قدّی گل عذاری عاشقم عاشق بگفتم آشکارا عاشقی چندین گناهی نیست باری کارِ من بر رویِ نیکو حال کردن هر کسی حالی دگر دارند و کاری یار با ما در میان آید چه باشد سرزنش گو می کنید از هر کناری چون امیدِ وصل خواهد بود شاید گر بباید برد یک چند انتظاری هر که را بر خرمنِ گل دست باید گو مکش انگشت باز از زخمِ خاری گو در این دریا مرو بد دل که زان پس نیست بیرون آمدن را اختیاری هر که بر جان لرزد از عشقش چه حاصل مستِ عرفان را نباشد اعتباری در وفایِ عهدِ یاری چون نزاری تا به دست آید بباید روزگاری حکیم نزاری قهستانی