حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶۸: نمازِ شام رسید ای بتِ سمرقندی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نمازِ شام رسید ای بتِ سمرقندی بساز چنگ و بزن پرده ی نهاوندی اگر چو چنگ بننوازیم روا نبود که چون بریشمم از پای و سر فروبندی کرشمه ای کن و بَشکی بزن چه باشد اگر به گوشه ی لب هم چون شکر فروخندی چو شاخِ مهرِ تو در بستانِ جان بگرفت درختِ طاقت ما را ز بیخ برکندی چو آفتاب پرستم نمی توانم گفت که سایه بر من و بر کار من نیفکندی به خدمتی که اشارت کنی و فرمایی کمر ببسته ام از رویِ لطف بپسندی به دیده گر بپذیری غلامی تو کند نزاریی که پدر را نکرد فرزندی حکیم نزاری قهستانی