حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶۷: چه شورست این که در عالم فکندی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه شورست این که در عالم فکندی زلازِل در بنی آدم فکندی به شش روز این همه بر هم نهادی به روزِ هفتمین از هم فکندی از آن دادی تحرّک آسمان را که بنیادِ زمین محکم فکندی ز خاکی آدمی را برگزیدی پس آن گه کار با یک دم فکندی ندا کردی به نوح و امّتش را به طوفان و بردی و دریم فکندی خلیلت را به آتش در نهادی میانِ روضۀ خرّم فکندی کلیم الله را از صحبت خضر چنان در مشکلی مبهم فکندی مسیحی را برون آوردی از غیب گره بر رشتۀ مریم فکندی روان کردی قیامت در رکابش فغان در امّتِ خاتم فکندی شهادت را میان نفی و اثبات بجایِ سکّه بر درهم فکندی منافق را چو بر تو معترض شد به قهر اندر دهانش سم فکندی موافق را به توفیق هدایت فرازِ چشمه ی زمزم فکندی نزاری را به نقدالوقت در حلق زلالِ سرّ ِ جامِ جم فکندی حکیم نزاری قهستانی