حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶۶: دوش آمدی و خرمن ما آتشی زدی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش آمدی و خرمن ما آتشی زدی ام شب بیا و باز رهان بازم از خودی خالی کنیم خانه ز بهرِ نزولِ دوست لابد برون شود همه چون تو درآمدی عشقِ تو آمد و رگِ مجنون فروگذشت این جا چه جای عاقلی و جایِ بخردی لیلی و یک کرشمه و سد طعنه ی حسود ماییم و هیچ چون همه یک بار بستدی دل در غمِ تو بستم و نگشاد از تو هیچ مهرِ تو برگرفتم و در خونِ من شدی آری نزاریا تو همه نیک بین نه بد ور عاشقی نُطُق مزن از نیکی و بدی حکیم نزاری قهستانی