حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۳۶: هنوز امّید میدارم به عونالله ملاقاتی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هنوز امّید می دارم به عون الله ملاقاتی سری بر قلّه ی کوهی و دستی بر مناجاتی مگر این قلّه طورستی و فرعونان حشر کردند من و اصحابنا بر ساخته از قلّه میقاتی دلی در دوست پیوستیم و ببریدیم از غیرش کنون بی هوده حاجت نیست با هر کس ملاقاتی مرا از خانقاه و مدرسه دل سیر شد حالی ز هر گوشانه گر خواهی برون آرم خراباتی خطیبِ شهر گو از سدره ی اعلا طلب ما را بدان جا می کند اِنها گرش باشد مهماتی به ترکانِ ختایی التفاتی نیست در مجلس به استصواب ما را نیست بس چندان مبالاتی خدا را مشترک داری میانِ عقل ورای خود نبی را بازپس می داری از هر ناقص الذاتی ازیرا هم چو احول وقت کژ دیدن همه چشمی به ضدّیت همه تن گویی از بهر محالاتی مرا بالا و با الّا چه کار او بس بحمدالله که هرجا او بود نبود مجالِ نفی و اثباتی نزاری را که می داند کز الهام الاهیت فرو می آیدش هر دم چنین نادر کراماتی حکیم نزاری قهستانی