حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۳۵: ما را ز دهانِ تو نباتی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما را ز دهانِ تو نباتی یعنی که به بوسه ای براتی شکرانه ی روزگارِ خود را از گوشه ی لب بده زکاتی شیرین تر و نغزتر نباشد در مصر ازین شکر نباتی در چشمه ی آفتاب نبود چون لعل تو چشمه ی حیاتی بنشین برِ ما دمی که برخاست از چشمه ی چشم ما فراتی بر وعده ی انتظار وصلت تا صبر کنیم کو ثباتی ای یار به چشمِ پاک بازان از جانب ما کن التفاتی این عشق نه بر لب و دهانست به زین بشنو زمن صفاتی مستغرقِ عشق چیست دانی ذاتی شده متحد به ذاتی خودبینی و آرزو پرستی رهیابی و پروریده لاتی بشتاب نزاریا در آن کوش کز خویشتنت بود نجاتی زین نجد به وجد بر سر آیی مغرور مشو به مسکراتی تا زنده شوی بمیر بی مرگ خود بر همه واجب است ماتی حکیم نزاری قهستانی